Didi was nie net lui nie, hy was 'n smertserige ding met toutjies hare wat onder sy pens uitgehang het. Niks in die wereld kon hom pla nie. Taffy se stert het heen en weer, heen en weer, ritmies geswaai.... Dit was doodstil, elke voeltjie wat wou klets het geweet hier is iets aan die kom... Taffy het vooroor geleun, stert nou stokstyf, sy het van die paal afgeskiet soos 'n pyl uit 'n boog en sy het vir arme ou Didi gepak, hy het hom morsdood geskrik en op sy kennebak geval en terwyl jy net stof en stert en hond en stof en stert en kat sien, het Toedels en Sirikit besluit om ook in te spring. Hulle het onaardse binnemond, binnemaag geluide gemaak en uiteindelik het die smertserige lui dier, weggehardloop, stert tussen die bene en nerwe op sy kirkdroe propneus.